داوود غفارزادگان  

به گمانم بزرگترین اتفاق در این یکی دو دهه این بود که هر کسی می تواند چیز بنویسد و کتاب چاپ کند. درست مثل هر آدم دیگری که می تواند کله پزی باز کند بوتیک بزند بقالی راه بیندازد. البته این اتفاق بزرگ هنوز آن طور که باید و شاید جایگاه درست خودش را پیدا نکرده و تاثیر مثبت اش را نگذاشته، چون هنوز توهم برانگیخته شدن، تک بودن و کون آسمان پاره شده من یکی دست بر قضا اجلال نزول کرده افتادم پایین، دست از سر خیلی از چیزنویسا برنداشته، هر چند "ضرورت" ها کار خودش را می کند و گردن هر گردن کشی را - چنان که افتد و دانی- می مالد...